Marinus Bies (1894–1975) was een Nederlandse schilder uit Aarle-Rixtel, vooral bekend als de “schilder van de Peel”. Grotendeels autodidact, ontwikkelde hij zich onder invloed van Herman Moerkerk en A.M. Gorter tot een begaafd landschapsschilder. Vanaf 1933 werkte hij fulltime als kunstenaar en legde hij het Brabantse peellandschap vast in sfeervolle, vaak somber getinte schilderijen vol licht en stilte. Zijn werk toont verwantschap met het Vlaams expressionisme, waarbij emotie en atmosfeer belangrijker zijn dan realistische weergave.
In dit bloemstilleven toont Bies een andere, meer kleurrijke zijde van zijn kunstenaarschap. De bloemen spatten van het doek in een explosie van levendige tinten — oranje, geel, rood, blauw en wit — die sterk contrasteren met de diepe groentinten van de achtergrond en de vaas. De verf is dik en energiek aangebracht, met krachtige, beweeglijke penseelstreken die de levendigheid van het boeket versterken.
Ondanks het expressieve kleurgebruik blijft de compositie in balans: de donkere vaas vormt een stevig ankerpunt, terwijl het licht op tafel het geheel lucht en ruimte geeft. Het schilderij ademt vitaliteit en spontaniteit, alsof de kunstenaar het moment van bloei direct wilde vastleggen. Deze vrije, bijna dansende schildertoets verraadt Bies’ expressieve aanleg en zijn vermogen om zelfs in een eenvoudig onderwerp de emotie van het leven zelf te vangen.
