Alfons Blomme (1889–1979) schildert in dit havenzicht met expressieve penseelstreken en levendige kleuren de sfeer van het kustleven. Een karakteristiek werk waarin water, licht en beweging samenkomen. Nu nieuw in de collectie van Collectioneurs.nl
- Nieuw in de collectie van Collectioneurs.nl-
Wie dit schilderij van Alfons Blomme (1889–1979) bekijkt, wordt direct meegenomen naar een levendige havenstad, badend in licht en beweging. De Belgische kunstenaar, afkomstig uit Oostende, stond bekend om zijn expressieve penseelvoering en zijn fascinatie voor het maritieme leven — een thema dat ook in dit werk prachtig tot uitdrukking komt.
De haven als levend organisme
Blomme wist als geen ander de sfeer van de kust vast te leggen. In deze compositie zien we een rij boten die zachtjes rusten in het water, hun masten als ranke lijnen tegen een zilvergrijze lucht. De reflecties in het water zijn levendig en beweeglijk, geschilderd met snelle, energieke streken. Het lijkt alsof het water ademt — soms kalm, soms in beroering gebracht door een bries van de zee.
Op de achtergrond rijzen witte gevels op, met daarboven de toren van een kerkje of stadshuis. De daken en muren zijn niet strak omlijnd, maar dansen haast in de kleurige toets van de schilder. Blomme schilderde niet om een exacte kopie van de werkelijkheid te geven, maar om de ziel van het landschap te vangen.
Wat dit werk zo bijzonder maakt, is Blomme’s gebruik van kleur. Hij combineert zachte groenen en blauwen met warme, aardse tonen — en weet daarmee een subtiele spanning te creëren tussen koelte en warmte. De verf lijkt soms haast ingekrast of ingewerkt in de ondergrond, waardoor het schilderij een tastbare textuur krijgt. Dat geeft het werk een zekere robuustheid, passend bij het vissersleven dat hij zo vaak schilderde.
Een echo van de Vlaamse expressionisten
Blomme’s stijl sluit aan bij de Vlaamse expressionistische traditie van kunstenaars als Constant Permeke en Gustave De Smet, maar zijn werk behoudt altijd een eigen lichtheid. Waar zijn tijdgenoten vaak massieve vormen gebruikten, kiest Blomme voor een meer lyrische, bijna muzikale benadering. Zijn penseel zingt, zijn kleuren dansen.
Een poëtisch tijdsbeeld
In deze haven ontmoet je de charme van een verdwenen tijd: vissers die aanmeren, vrouwen die over de kade lopen, de geur van zout en hout in de lucht. Blomme’s schilderij is niet zomaar een tafereel — het is een poëtisch eerbetoon aan het dagelijkse leven aan zee, gezien door de ogen van een kunstenaar die zijn omgeving tot in het hart kende.
